اظهارنظری صریح درباره آقای سیدکاظم شریعتمداری

[1] . سیدابراهیم میلانى پسر حاج سید آقا میلانى سال 1284 ش در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات خود را نزد اساتید بزرگى چون آیت‌اللّه‌ حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى، آیت‌اللّه  حاج میرزا محمد على شاه‌آبادى گذراند. مدتى در تبریز اقامت نمود سپس به نجف‌اشرف رفت و در دروس مراجع نجف حاضر شد. سپس به زادگاه خود بازگشت و در مسجد حاج ابراهیم ایپکچى به تدریس و تعلیم پرداخت. آقاى سیدابراهیم میلانى در جریان نهضت ملى شدن نفت در صحنه سیاسى حاضر و در دوره هفدهم وارد مجلس شوراى ملى شد. سپس به مشهد رفت و در اواخر به تهران آمد. به دلیل عدم دقت در مسائل سیاسى اجتماعى نتوانست منشأ خیر باشد. وی برادر زاده آیت‌الله العظمی سیدمحمدهادی میلانی بود و به دلیل مواضع متفاوت و متناقض آقای ابراهیم میلانی با آیت‌الله العظمی میلانی لطمات اجتماعى به جایگاه آن فقیه عظیم‌الشأن وارد شد.

[2] . رضاخان پهلوى فرزند عباسقلى‌خان سوادکوهى مشهور به دادش بیک در 24 اسفند 1256 / 14 مارس1878، در آلاشت از توابع سوادکوه مازندران به دنیا آمد. رضاخان در 22 سالگى وارد بریگاد قزاق شد و تا درجه میرپنجى پیش رفت. سپس در 1299 به کمک انگلیس‌ها و نیروهاى مستقر آنها در ایران به اتفاق سیّدضیاءالدین طباطبائى ـ که مدیر روزنامه رعد بود- «علیه سلطنت احمدشاه» که در آن زمان در خارج از کشور به سر مى‌برد اقدام به کودتا کرد. رضاخان در 1304 عملاً به رغم مخالفت جمعى از رجال آزاده ایران و روحانیان آگاه چون شهید آیت‌اللّه سیدحسن مدرس و با حمایت دولت استعمارگر و تزویرپیشه انگلستان، قدرت مطلق را در دست گرفت و حکومت قاجاریه را رسماً منقرض کرد. وى در اردیبهشت سال 1305 در تهران تاجگذارى کرد. او که مجرى قلدر سیاست‌هاى استعمارى انگلیس و فراماسون‌هایى چون محمّدعلى فروغى و کمیسیونى از غربزدگان مورد حمایت انگلیس بود، از هیچ جنایت و خیانتى علیه ملت رویگردان نبود و طى 17 سالى که در ایران سلطنت کرد به شدت با مذهب و روحانیون مبارزه نمود. وی که براى ادامه سلطنت و سلطه خود بر مردم مسلمان ایران چاره‌یى جز اطاعت از دستورات غرب نداشت، همانند آتاترک در کشور ترکیه، مبارزه وسیعى با حجاب اسلامى زنان ایران آغاز کرد. در شهریور 1320 زمانى که جنگ دوم جهانى به اوج خود رسیده بود، رضاخان به توصیه انگلیس و در ظاهر براى ممانعت از مداخله شوروى سابق در ایران ـ که در آن زمان با آلمان نازى متحد بود ـ به دولت‌هاى محور و به ویژه به آلمان نازى تمایل نشان داد. او اگر چه ظاهراً موضع بى‌طرفى اتخاذ کرده بود، لیکن عملاً به صدها مستشار آلمانى و انگلیسى به طور همزمان اجازه فعالیت در ایران داده بود. با وجود بستن قرارداد استعمارى صدور نفت به انگلیس، متفقین، او را ـ که در نزد عموم مردم، منفور بود ـ در 25 شهریور1320 از مقام خود برکنار کردند.

رضاخان به ناچار از طریق بندرعباس با یک کشتى انگلیسى به جزیره سن موریس در آب‌هاى شرق ماداگاسکار تبعید شد و در چهارم مرداد 1323 در تبعید درگذشت.