سروده‌ای در سالگرد واقعه 15 خرداد(15)
خمینی شیر مردِ زمان بود
تاریخ انتشار: 25 مهر 1399
واقعه خونین پانزده خرداد سال 1342 که اکنون بیش از ربع قرن از آن می‌گذرد، هنوز جای تحقیق و تحلیل از جهات مختلف را دارد. یکی از این جهات بررسی سالگردهای پانزده خرداد تا پیروزی انقلاب اسلامی است. بعد از 14 خرداد سال 42 در سالگرد این واقعه و به یاد رهبر کبیر امام خمینی(ره) و شهدای گرانقدر آن حرکت‌هایی در نقاط مختلف کشور از قبیل پخش اعلامیه و مراسم یادبود محدود انجام می‌گرفت که غالباً به تعقیب و دستگیری عاملین منجر می‌گشت.
امام خمینی(ره) همواره بر زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره پانزده خرداد که مبدأ حرکت و نهضت اسلامی بود تأکید داشت و آن را به مانند واقعه عاشورای حسینی(ع) در قرن حاضر می‌دانست. مثلاً در سال 1349 که دانشجویان جزوه‌ای در باره 15 خرداد تهیه کرده و خدمت ایشان فرستاده بودند، می‌نویسند:
«... 15 خرداد از خاطره‌ها محو نخواهد شد و باید در سالروز آن، هرچه بیشتر آن را زنده نگاه داشت. 15 خرداد که مصادف با دوازده محرّم بود، سند زنده مخالفت شجاعانه ملت ایران در مقابل استبداد عمال اجانب و در قبال استعمار چپ و راست بود و از شعله‌هاى فروزان نهضت سید مظلومان در مقابل دستگاه استبداد بنى امیه- علیهم اللعنه- بود. فداکارى ملت شجاع و متدین ایران در سایه فداکارى حضرت سید الشهداء علیه السلام بود. باید در پناه قضیه بزرگ عاشورا، مصیبت جانسوز دوازده محرّم و 15 خرداد زنده و جاوید بماند. این سند بزرگ را در قبال ادعاهاى پوچ دستگاه جبار که «ملت با ماست» نباید فراموش کرد. مسلمان نمى‌تواند موافق و معاون دستگاه ظلم و ستم باشد؛ دستگاهى که احکام اسلام را یکى پس از دیگرى محو نموده و مى‌نماید. آنها که به این دستگاهِ سرسپرده، پیوسته‌اند، مشتى آلوده به شهوات ننگین بیش نیستند و ملت نجیب ایران از آنها بیزار است. چنانچه اولیاى خداوند از آنها بیزارند...»[1]
در چند برگ سند زیر ملاحظه می‌شود که در خردادماه 1353 در مدرسه علمیه آخوند ملاعلى همدانى در شهر همدان، شعرى در مدح امام راحل(ره) پخش شد که نسخه‌اى از آن به دست ساواک افتاد. بر همین اساس دستور داده شد تا شیخ جمال‌الدین لطیفى که پخش‌کننده شعر بود، تحت تعقیب قرار گیرد. عنوان این شعر: «به یاد حضرت آیت‌الله العظمى خمینى دام عزه» مى‌باشد.
شعر زیر از جهت قواعد شعری ناقص و از جهت ترسیم و القای زیبای معانی ضعیف است ولی ساواک کاری به آثار فاخر و غیر فاخر در این موارد نداشت و صرفِ نام بردن و تمجید از امام خمینی را به منزله کاری بس خطرناک تلقی می‌نمود که باید با شدت و فوریت جلوی آن را گرفت!
*****
به یاد حضرت آیت‌الله العظمی خمینی دام عزه
کجا رفتى اى شیر مرد زمانه که نبود مرا بارى از تو نشانه
خمینى یکى شیرمرد زمان بود که شد نام او در جهان جاودانه
بهانه توان یافت نام‌آوران را جهان در تو هرگز نجوید بهانه
دریغ است مردان این آستان را که بى‌تو چون[چه] جویند نام از زمانه
الا اى چو دریا به نام و فضیلت که نتوان ورا یافت هرگز کرانه
گر اسلام را چون تو تن چند کس بود و اسلامیان را بدور زمانه
همى نام او جاودان‌تر از این بود چو پاکى که نامش بود جاودانه
پی‌نوشت:
[1] . صحیفه امام خمینی، ج 2، ص 287 و 288.
تعداد مشاهده: 2820
