حمایت منصور روحانی از بهائیان در وزارت کشاورزی


14 ارديبهشت 1398


از: 20 ﻫ 22                                                                          تاریخ: 19 / 12 / 1352

به: 342                                                                              شماره: 116790 / 20ﻫ 22

موضوع: محمد منیری

 

    آقای محمد منیری رئیس اداره خدمات اداره کشاورزی رضائیه که اخیراً به سمنان منتقل شده است در یک صحبت خصوصی اظهار داشته: او در اثر اینکه خلاف‌کاری‌های مهندس شهروزی و رفتار ناپسند وی را با کارمندان متبوعه به وزیر کشاورزی منعکس ساخته او را به سمنان منتقل نمودند که البته اینکار را به تنهایی انجام نداده و بلکه دیگر افراد ناراضی در این اقدام وی را کمک نمودند و متأسفانه همین انعکاس حقایق موجب انتقال وی را از رضائیه به سمنان فراهم نمود. وی افزوده: مسئله انتقال چندان مهم نیست ولی انتقال خانواده و اثاثیه منزل مشکلی است خصوصاً اینکه او اخیراً به رضائیه منتقل شده بود و از طرفی مادامی که مشاهده نمود در وزارتخانه کسی به حرف‌های وی توجه ندارد با آیت‌اله شیرازی ملاقات و چگونگی را برای وی بازگو نمود و نتیجتاً آیت‌اله نامه‌ای به وزیر نوشت و در آن متذکر گردید اگر منیری دزد هست هر اقدام درباره وی صحیح است والا معنی ندارد که با زندگی خانواده‌ای به این طریق بازی کنند و وزیر در پاسخ نامه آیت‌اله نوشته که منیری به کار بهائی‌ها چه کار دارد. مشارالیه یادآور شده که وی به کار بهائی‌ها کاری ندارد ولی در مقابل دسائس آنان که باعث گمراهی عده‌ای شود دفاع می‌کند و البته آیت‌اله شیرازی خاطر نشان ساخته که موضوع به پیشگاه شاهنشاه آریامهر معروض خواهد داشت. در خاتمه اضافه نمود که: وزیر کشاورزی کلیه بهائیان را پست می‌دهد و از آنان حمایت می‌کند.

نظریه شنبه: آقای وزیر کشاورزی به حقایق بی‌توجه بوده و گفته می‌شود که در محیط وزارتخانه به افراد بهائی بیش از سایرین توجه دارد.

نظریه سه‌شنبه: امکان دارد صحیح باشد و اصلح است درباره چگونگی موضوع از طریق ساواک آذربایجان غربی تحقیق مقتضی به عمل آید. روحی

نظریه چهارشنبه: شایع است که آقای منصور روحانی وزیر کشاورزی و منابع طبیعی به هم مسلکان خود (اقلیت بهائی) شغل واگذار می‌نماید. ماجد

در پرونده کلاسه 86486 منصور روحانی بایگانی گردد








منبع: رجال عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، منصور روحانی، صفحه 275 و 276، مرکز بررسی اسناد تاریخی، چاپ اول، سال 1396.


 
کلیه حقوق این پایگاه برای مرکز بررسی اسناد تاریخی محفوظ است.