آیت‌الله شیخ غلامحسین جعفری، شجاع و سازش ناپذیر
27 آبان 1401
شماره : 21136 / 20 / ه 3 تاریخ : 22 / 9 / 45
شیخ غلامحسین جعفرى
بازگشت به شماره 53349 / 316 ـ 16 / 9 / 45
همان طورى که استحضار دارند نامبرده بالا یکى از روحانیون افراطى و مخالف سرسخت دولت بوده و در منابر خود از هیچ‌گونه اظهارات تحریک‌آمیز و اغواکننده خوددارى نمى‌کند بنابراین احضار و اخذ تعهد از مشارالیه کوچکترین تأثیرى در روحیه و افکارش نخواهد داشت. علیهذا با توجه به گزارش خبرى شماره 21094 / 20 ه 3 ـ 20 / 9 / 45 به نظر این ساواک احضار شخص مزبور در وضعیت فعلى صلاح نبوده و در صورت تصویب اجازه فرمایید ضمن ممانعت از منبر رفتن وى در ماه رمضان به منظور اطلاع از نحوه فعالیت‌هاى او و همکارى‌هاى احتمالى مشارالیه با دستجات افراطى اعمال و رفتار کماکان تحت مراقبت قرار گیرد.
رئیس ساواک تهران ـ نواب
شیخ غلامحسین جعفرى هتاک‌ترین آخوندى است که در جنوب شرق تهران ساکن است. با این که زندانى بوده است به هیچ‌وجه زیر بار تسلیم تعهد نمى‌رود. با این که امام جماعت است و نباید روى منبر برود ولى نشسته توى مسجد مردم را تحریک مى‌کند با عناصر افراطى ـ هیئت مؤتلفه اسلامى و سایر دستجات - ارتباط دارد اگر درباره این شخص و سیدمحمدرضا سعیدى[1] تصمیم شدید (تبعید حداقل) گرفته شود مفید است.
تهیه کننده ...
از طرف رئیس بخش 3 تهامى
[1] . شهید آیت‌‌اللّه سید محمدرضا سعیدى در دوم فروردین 1308 در خانواده‌اى روحانى در شهر مشهد دیده به جهان گشود. پدرش حجت‌‌الاسلام سیداحمد سعیدى بود. محمدرضا در دوران کودکى مادرش را از دست داد. تحصیلات وى نزد ادیبان شهر مشهد آغاز شد و سپس در محضر شیخ مجتبى قزوینى، شیخ کاظم دامغانى و حاج شیخ هاشم قزوینى به تحصیل فقه و اصول پرداخت. براى ادامه تحصیل به قم رفت و در محضر آیات عظام بروجردى و حضرت امام دوره خارج فقه و اصول را آغاز کرد. فعالیت‌هاى سیاسى ـ اجتماعى آیت‌‌اللّه سعیدى در دوران مرجعیت آیت‌‌اللّه العظمی سید حسین بروجردى شروع شد و به سبب افشاگرى جنایات رژیم در آبادان دستگیر و زندانى شد که با وساطت آیت‌‌اللّه بروجردى آزاد گردید و به فرمان ایشان جهت تبلیغ به کویت رفت.
اوج فعالیت‌هاى سیاسى و انقلابى شهید سعیدى همزمان با نهضت اسلامى مردم ایران به رهبرى امام خمینى است. وى در ماجراى قیام 15 خرداد 1342 در کنار حضرت امام فعال بود و اندکى بعد از تبعید امام، ممنوع‌‌الخروج گردید. پس از آن امامت جماعت مسجد موسى‌بن جعفر (ع) تهران در خیابان غیاثى را عهده‌‌دار شد و در سخنانش همواره از حضرت امام تجلیل مى‌کرد. در سال 1345ش به اتهام اقدام علیه امنیت کشور دستگیر و 66 روز بازداشت بود. سال بعد به طور مخفیانه به عراق رفت. در سال 1347ش به فرمان امام مأمور جمع‌‌آورى کمک براى فلسطینیان شد. در اردیبهشت 1349 در اعتراض به مشارکت سرمایه‌‌داران آمریکایى در اقتصاد ایران سخنرانى کرد لذا در خرداد ماه 1349 دستگیر و در زندان قزل‌‌قلعه زندانى شد و در بیستم همان ماه زیر شکنجه مأموران ساواک در زندان به شهادت رسید.
منبع: یاران امام به روایت اسناد ساواک، آیت‌الله شیخ غلامحسین جعفری، صفحه 83، مرکز بررسی اسناد تاریخی، چاپ اول، سال 1387.