نامه حضرت امام خمینی(ره) به آیت‌الله عبدالرسول قائمی در باره کمک رسانی به مردم لبنان در فروردین سال 1357 – (4)
30 آبان 1403
پیشگفتار
از آن جایی که بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) از ایام جوانی منادی آگاهی و وحدت بین اقشار مختلف ملت بود، با شروع مبارزه آزادیبخش خود از سال 1340 با ارسال نامه‌های مختلف در جهت آگاهی‌بخشی به علماء و روحانیون برای افشای رژیم وابسته پهلوی و نقشه‌های قدرت‌های استکباری و ایجاد هماهنگی، همفکری و تشریک مساعی، گام برمی‌داشت، لذا مکاتبات ایشان بسیار قابل توجه است.
قسمت عمده‌ای از این نامه‌ها ابتدا در صحیفه نور و سپس با ویراست و اضافاتی در صحیفه امام(ره) توسط مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) به چاپ رسید. ولی با توجه به وسعت و پراکندگی نامه‌های ارسالی امام(ره) بسیاری از این مکاتبات در نزد افراد و یا در سانسور نامه‌های معظم‌له در شهربانی و ساواک و در پرونده موضوعات و افراد مختلف بایگانی گردیده است.
این مرکز با انتشار مجموعه یاران امام به روایت اسناد ساواک تعدادی از نامه‌های ضبط شده توسط ساواک در پرونده‌های انفرادی روحانیون انقلابی و مبارز را منتشر ساخته است و اینک در نظر دارد به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی با استخراج آن از کتاب‌های منتشره به عنوان بخشی مستقل در سایت مرکز بررسی اسناد تاریخی در معرض دید عموم قرار دهد.
بنابر این منظور از نامه‌های منتشر نشده امام(ره) آن بخش از نامه‌هایی است که در مجموعه ارزنده صحیفه امام(ره) نیامده است و امید است با انتشار آن در این سایت و با همت و تلاش مؤسسه محترم تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) در چاپ‌های بعدی صحیفه امام(ره) گنجانده شود.
در برخی نامه‌ها که لازم بوده است، کوشیده‌ایم تا آن جا که امکان دارد کم و کیف صدور نامه را با استناد به اسناد ساواک برای خوانندگان بازگو کنیم تا چگونگی صدور نامه حضرت امام(ره) و مقدمات و مطالب مربوط به آن روشن گردد.
******
در یازدهم مارس 1978 (20 / 11 / 1357ش) گروه کوچکی از رزمندگان فتح از طریق دریا به شمال فلسطین اشغالی نفوذ کرده و یک اتوبوس حامل مسافران اسرائیلی را ربودند و بیش از پنجاه اسرائیلی در این عملیات کشته شدند.
اسرائیلی‌ها در این زمان دنبال بهانه‌ای برای وارد شدن به جنوب لبنان و بیرون کردن سازمان آزادیبخش فلسطین از آنجا و تقویت گروه شبه نظامی سعد حداد بودند. صهیونیستها با عملیات یاد شده بهانه‌ی مناسب یافتند لذا شب 14 مارس (23 / 11 / 57 ش) به جنوب لبنان حمله کردند و از چهار محور اصلی فیما بین راه ساحلی در غرب و منطقه‌ی کوهستانی العرقول در شرق، به سمت شمال راه افتادند. دولت اسرائیل اعلام کرد که قصد اشغال منطقه را ندارد. رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل ژنرال مردخای گور اعلام کرد هدف از این حمله، متصل کردن مناطق مسیحی نشین تحت سلطه‌ی سعد حداد به یکدیگر است تا یک «کمربند امنیتی» در مرز شکل گیرد.
حدود سی هزار تفنگدار با حمایت هواپیماهای جنگنده و ناوچه‌های دریایی و صد‌ها تانک و نفربر عملیات خود را آغاز کردند. نیروهای متجاوز همچنین ده‌ها روستا را بمباران کردند که برخی از آنان همچون خیام و غندوریه و عباسیه به طور کامل منهدم شد. این حمله گسترده صد‌ها شهید و هزاران مجروح و تخریب صد‌ها منزل مسکونی و بی‌خانمان شدن هزاران تن از شهروندان را در پی داشت. نیروهای مقاومت لبنان و فلسطین با ایستادگی در برابر هجوم اسرائیل، متجاوزان را در نزدیکی شهر صور متوقف کردند.
خود سازمان آزادیبخش فلسطین هم انتظار داشت که بعد از ربودن اتوبوس، اسرائیل دست به عملیات بزرگی بزند ولی حجم این هجوم اسرائیل را چندان دست بالا نگرفت و به سمت شمال لبنان عقب‌نشینی کرد.
روز نوزدهم مارس (28 / 12 / 57 ش) شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه 425 را تصویب نمود. این قطعنامه خواستار «احترام شدید به تمامیت ارضی، سیادت و استقلال سیاسی لبنان» شده و از اسرائیل خواسته بود «فوراً همه‌ی فعالیت‌های نظامی‌اش علیه لبنان را متوقف کند» و «فی‌الفور همه‌ی نیروهایش را از تمامی اراضی لبنان خارج نماید». در این قطعنامه همچنین با حضور نیروهای اضطراری بین‌المللی در لبنان (UNIFIL) برای نظارت بر عقب‌نشینی اسرائیل و کمک به حکومت لبنان جهت بازگرداندن سیطره‌اش [بر مناطق جنوبی] موافقت شده بود.
اسرائیلی‌ها در 21 مارس 1978 (1 / 1 / 57 ش) با آتش‌بس موافقت کردند. تا آن روز اسرائیل بخش زیادی از مناطق مابین مرز تا رودخانه‌ی لیتانی را اشغال کرده بود.
در این جنگ بسیاری از مردم جنوب لبنان آواره شدند و شیعیان این کشور نیز با انواع مصائب حاصل از آن درگیر شدند. در این زمان انقلاب اسلامی در ایران در حال گسترش بیش از پیش بود ولی با توجه به شرایط حاد کشور علماء و مردم از پیگیری و رسیدگی به آسیب دیدگان لبنانی باز نماندند و برای جمع آوری کمک‌های مادی و ارسال آن به لبنان و هزینه نمودن آن به دست یاران امام موسی صدر- که در 9 شهریور 1357 ربوده شد- دریغ نورزیدند.
در نامه زیر که حضرت امام خمینی(ره) به آیت‌الله عبدالرسول قائمی ارسال فرمودند، ضمن تأیید ارسال کمک به مردم لبنان، تأکید می‌ورزند که کمک‌ها حتماً به وسیله مطمئن ارسال گردد تا احتمال حیف و میل آن از بین برود.
این نامه نیز از اسناد شخصی مرحوم آیت‌الله قائمی است که به طور غیر رسمی و با رعایت پنهان‌کاری بسیار از طریق پیک و مرتبطین بین حضرت امام و ایشان رد و بدل شده است.
[تاریخ:] 24 / 2ع / 98 [14 / 1 / 1357]
بسمه تعالی
به عرض عالی می‌رساند مرقوم شریف که حاکی از سلامت مزاج محترم و متضمن تفقد از اینجانب بود موجب تشکر گردید. از خداوند تعالی اصلاح امور را خواستار است. وجوهی که بابت وجوه شرعیه به لبنان می‌فرستید لازم است به وسیله‌ای باشد که مطمئناً برساند. در این مواقع حیف و میل ممکن است زیاد باشد. از جنابعالی امید دعای خیر دارم.
والسلام علیکم و رحمه‌الله
روح‌اله الموسوی الخمینی
منبع: یاران امام به روایت اسناد ساواک، آیت‌الله عبدالرسول قائمی، صفحه 510، مرکز بررسی اسناد تاریخی، چاپ اول، سال 1393.
سعد حداد نظامی سر سپرده صهیونیستها و مناخیم بگین نخست وزیر اسرائیل دست در دست همدیگر برای نابودی و سیطره بر لبنان