شعری در غم هجران امام خمینی(ره)

12 آذر 1398

ملت مسلمان ایران و جهان از تبعید حضرت آیت‌الله العظمی خمینی عزیز مرجع تقلید و پرچمدار نهضت مقدس روحانیت، رنج می‌برد

 

 ای مرد حق خمینی والا تبار ما                    ای مایه قراردل بی قرارِما

 ای در نکوئی و شرف و فضل و علم طاق        تو سروری بجمله صغار و کبارِ ما

از صورت منیر و جمال تو روشن است           این چشم‌های پر گهر اشکبارِ ما  

هر قوم را به شخصِ بزرگیست افتخار             از نام نامی تو بود افتخارِ ما

امید ما بقاءِ وجودِ شریفِ تُست                      حق آگه است از دل امیدوارِ ما

گر سایه تو بر سر ما بی‌کسان نبود                  از جور خصم بود سیه روزگارِ ما

بیرون نمی‌رود غمت از قلب دوستان               گر دور کرد خصم ترا از کنارِ ما

دشمن اگر به حق تو ظلم و ستم نمود               نابود و نیست می‌کندش کردگارِ ما

هم نایب امامی و هم مقتدای خلق                   دردست تُست در همه جا اختیارِ ما

هرگز فرامُشت ننمائیم سرورا                      یاد تو هست مونس قلب فکارِ ما

تا شد نهان جمال نکوی تو از نظر                روز سفید گشته، چه شب‌های تارِ ما

الحق که رهنماست(خمینی) به مسلمین            از او بود سعادت و عز و وقارِ ما

مردانه در برابر دشمن قیام کرد                   تا حفظ کرد ملت و دین و شعارِ ما

هستیم روز و شب همه در انتظار او             تا آن که آید از سفر آن گلعذارِ ما

بهردو یوسفیم سراسر در انتظار                  آیا شود که طی شود این انتظارِ ما

از دوری خمینی و نور دو دیده‌اش               خون گشته است این جگر داغدارِ ما

یا ربّ به حق مهدی دین صاحبِ‌الزمان          کن حفظ آن دو سرور والا تبارِ ما

یا ربّ رسان امام زمان را به دادِ ما             بنگر به بی‌کسی و غم بی‌شمارِ ما

مسلم بخوان خدای خود از صدق تا کند         رحمی به بینوائی و بر اضطرارِ ما