شعری به زبان عربی در وصف امام خمینی پس از پانزده خرداد 1342

20 تير 1400

هذه الابیات هدیه بمحضر مولانا الاعظم الرکن الزعیم حضرت حاج آقا روح الله خمینی مدظلّه العالی

 

                            و ما هذه الایام الا منازل

                                                          فمن منزل رحب الی منزل ضنک

                            و قد هذّبتک النائبات و انّما

                                                          صفا الذهب الابریز قبلک بالسَّبک

                            امّا فی رسول الله یوسف اسوه

                                                          لمثلک محبوساً علی الظلم و الافک

                            اقام جمیل الصبر فی السجن برهه

                                                          فآل به الصبر الجمیل الی الملک

 

 

[ترجمه: روزگار چیزی نیست جز منزل‌هایی، که از منزلی وسیع به منزلی تنگ[قبر] رهسپار می‌شویم. گرفتاری‌ها و مشکلات تو را پاک و خالص ساخت؛ همانگونه که طلای ناب پس از گداخته شدن خلوص می‌یابد. اما مگر نه آن که پیامبر خدا یوسف(ع) برای امثال تو اسوه و الگو شد که او را نیز با ستم و بهتان به زندان افکنده بودند؛ همان یوسف که مدتی را با صبر جمیل در زندان سپری کرد و این شکیب زیبا به پادشاهی وی منجر شد.]*

 

* این ابیات قسمتی از اشعار ابوعباده بُحتُری است و کسی که این شعر را انتخاب و اهداء نموده، امام خمینی را مصداق آن تشخیص داده است.