نامه امام خمینی (ره) به آیت‌الله سید حسین خادمی در اردیبهشت سال 1345 – (1)

تاریخ انتشار: 03 شهريور 1403

پیشگفتار

از آن‌ جایی که بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) از ایام جوانی منادی آگاهی و وحدت بین اقشار مختلف ملت بود، با شروع مبارزه آزادی‌بخش خود از سال 1340 با ارسال نامه‌های مختلف در جهت آگاهی‌بخشی به علماء و روحانیون برای افشای رژیم وابسته پهلوی و نقشه‌های قدرت‌های استکباری و ایجاد هماهنگی، همفکری و تشریک مساعی، گام برمی‌داشت، لذا مکاتبات ایشان بسیار قابل توجه است.

 قسمت عمده‌ای از این نامه‌ها ابتدا در صحیفه نور و سپس با ویراست و اضافاتی در صحیفه امام(ره) توسط مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) به چاپ رسید. ولی با توجه به وسعت و پراکندگی نامه‌های ارسالی امام(ره) بسیاری از این مکاتبات در نزد افراد و یا در سانسور نامه‌های معظم‌له در شهربانی و ساواک و در پرونده موضوعات و افراد مختلف بایگانی گردیده است.

این مرکز با انتشار مجموعه یاران امام به روایت اسناد ساواک تعدادی از نامه‌های ضبط شده توسط ساواک در پرونده‌های انفرادی روحانیون انقلابی و مبارز را منتشر ساخته است و اینک در نظر دارد به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی با استخراج آن از کتاب‌های منتشره به عنوان بخشی مستقل در سایت مرکز بررسی اسناد تاریخی در معرض دید عموم قرار دهد.

بنابر این منظور از نامه‌های منتشر نشده امام(ره) آن بخش از نامه‌هایی است که در مجموعه ارزنده صحیفه امام(ره) نیامده است و امید است با انتشار آن در این سایت و با همت و تلاش مؤسسه محترم تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) در چاپ‌های بعدی صحیفه امام(ره) گنجانده شود.

در برخی نامه‌ها که لازم بوده است، کوشیده‌ایم تا آن جا که امکان دارد کم و کیف صدور نامه را با استناد به اسناد ساواک برای خوانندگان بازگو کنیم تا چگونگی صدور نامه حضرت امام(ره) و مقدمات و مطالب مربوط به آن روشن گردد.

*****

آیت‌الله سید حسین خادمى اصفهانى، فرزند ابوجعفر، روز پنجشنبه سوم شعبان 1319 ﻫ.ق زاد روز حضرت امام حسین(ع) برابر با 23 آبان 1280 ﻫ.ش در خانواده‌اى روحانى در اصفهان به دنیا آمد. تا سیزده سالگى علوم ابتدایى را فرا گرفت و سپس در حوزه علمیه اصفهان به تحصیل علوم دینیه مشغول شد و نزد اساتید بزرگى نظیر آیات‌الله‌ سید على نجف‌آبادى، سید محمد نجف‌آبادى، شیخ على یزدى، میرزا احمد اصفهانى و میرزا محمد صادق اصفهانى بسیارى از مراتب علمى را طى کرد. وى که در دو خانواده بزرگ صدر و شرف الدین، بزرگ شده بود، جـهت ادامـه تحصیل بـه نجف اشرف عزیمت نمود و از محضر آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانى، آقا ضیاءالدین عراقى و آیت‌الله‌ محمدحسین نائینى بهره برد و پس از آن که به درجه اجتهاد نائل آمد، به اصفهان بازگشت و متجاوز از پنجاه سال در حوزه علمیه اصفهان به تدریس، تألیف و سایر وظایف علمى همت گمارد. آیت‌الله خادمی پس از ورود به اصفهان در مدرسه صدر به تدریس و بحث علمی پرداخت و حوزه علمیه اصفهان را که به دست رضا خان پهلوی متلاشی و از هم گسیخته شده بود، مجدداً احیاء و تحکیم بخشید و با تلاش شبانه روزی خود آن را رونق و جهت داد.

در طول نهضت امام خمینى(ره) به ویژه در سال‌هاى 42 و 43 یکى از همگامان اصلى به شمار مى‌رفت و در ماجراى دستگیرى و زندانى شدن حضرت امام(ره) در خرداد 42 به همراه سایر علماى بلاد به تهران عزیمت و مرجعیت ایشان را گواهى کرد.

نقش ایشان در اصفهان در برپایى مجالس و تظاهرات مردم و تشویق علماء و روحانیون براى همراهى با انقلاب به حّدى بود که استان اصفهان را پیشتاز مبارزات مردمى در سال‌هاى پرهیجان 56 و 57 کرد. وى در طول دوران دفاع مقدس ـ مادامى که در قید حیات بود ـ از پشتیبانى مادى و معنوى رزمندگان اسلام دریغ نورزید.

از ایشان آثار علمى قابل توجهى مانند رهبر سعادت، رساله در عدم ارث زوجه، خاتمه برائت و استصحاب، حواشى به کتب اصول و ... برجاى مانده است. آیت‌الله‌ خادمى در 20 اسفند سال 1363 در سن 84 سالگى دیده از جهان فرو بست و پس از یک تشییع با شکوه در جوار مرقد مطهر حضرت امام رضا(علیه‌السلام) به خاک سپرده شد.

علاقه بین ایشان و امام خمینی(ره) بسیار عمیق و مثال‌زدنی بود. حجت‌الاسلام سید مهدی خادمی در باره ارتباط و علاقه پدر بزرگوار خویش نسبت به امام می‌گوید:

«ایشان عجیب علاقه‌مند به حضرت امام(ره) بودند و حتی امام را بیش از اساتید خود که ایشان را به اجتهاد رسانیده بودند، دوست می‌داشتند و بالاترین احترام را برای امام قائل بودند و هیچ وقت در مقام دعا و مظان استجابت دعا امام را فراموش نمی‌کردند و می‌‌گفتند: «من می‌دانم این امام هدفش خداست. این امام ارتباطاتی دارد. این امام حرفی که می‌زند لله و من‌الله است و خود الگویی است برای جامعه» - این احترام و علاقه دو جانبه بود و متن مهرآمیز و آکنده از احترام مکاتبات میان آن دو گویاترین شاهد بر این مدعاست.»[1]

حضرت امام خمینی به مناسبت رحلت آیت‌الله حاج سید حسین خادمی در تاریخ 20 / 12 / 63 پیامی به شرح زیر صادر فرمودند.

بسم الله الرحمن الرحیم

انالله و انا الیه راجعون

رحلت تأسف‌انگیز عالم عادل متعهد و خدمتگزار به اسلام و مسلمین حضرت حجت‌الاسلام و المسلمین آقای حاج آقا حسین خادمی رحمت‌الله علیه موجب تأثر و تأسف گردید. این عالم متقی به حق خادم صادق شریعت و حافظ حدود اسلام و سرمشق تقوی و علم و عمل برای دیگران بود و فقدان و رحلتش ثلمه‌ای بر اسلام و حوزه‌های علمیه بود. امثال این شخصیت‌ها که یادگار سلف صالح و نمونه‌هایی از بزرگان علم و تقوی بودند، ذخیره‌هایی بوده و هستند که ما باید با جان و دل قدرشان را بدانیم و در حیات و مماتشان پیروی از سیره حسنه آنان کنیم. اینجانب این ضایعه را به ولی عصر بقیه‌الله ارواحنا له الفداء و به ملت شریف ایران، به ویژه علمای اعلام و حوزه‌های مقدسه علمیه و اهالی محترم اصفهان تسلیت عرض می‌کنم و برای خاندان محترمشان پس از تسلیت صبر و اجر مسئلت می‌کنم. خداوند این عالم جلیل و میهمان عزیز را در جوار رحمت خود مشمول عنایات خاصة خود فرماید.

والسلام علی عبادالله الصالحین و رحمه الله و برکاته

روح‌الله الموسوی الخمینی     

نامه‌های قابل توجهی بین آیت‌الله خادمی و حضرت امام خمینی رد و بدل شده که تعدادی از آن در صحیفه امام منتشر گردیده است. همچنین شش نامه از حضرت امام به ایشان در کتاب یاران امام به روایت اسناد ساواک، آیت‌الله سید حسین خادمی، مرکز بررسی اسناد تاریخی منتشر شده است که در صحیفه امام (ره) درج نگردیده است. از جمله این نامه‌ها، نامه زیر است که پس از تشرف آیت‌الله خادمی به حج از طرف امام (ره) ارسال گردیده و در آن ضمن اعلام وصول نامه آیت‌الله خادمی[2] و دعا برای قبولی حج ایشان، برای حفظ حوزه‌های علمیه دعا فرمودند.

متن نامه به قرار زیر است:

[تاریخ] 25/ محرم/ 86 [1345 /2 /27]

بسمه تعالى

     به عرض عالى مى‌رساند مرقوم  شریف که قبل از تشرف به مکه معظمه مرقوم شده بود واصل انشااللّه‌ به جنابعالى در این سفرخوش گذشته باشد، تقبل‌اللّه‌ اعمالکم. اینجانب بحمداله سلامت و از جنابعالى رجاء دعاى خیر دارم براى حسن عاقبت امید است خداوند تعالى به حوزه‌هاى مقدسه علمیه کمک فرموده و از شرور محفوظ فرماید آن‌ها را.

والسلام علیکم و رحمه‌الله

روح‌اللّه‌ الموسوى الخمینى

تعداد مشاهده: 19386