ابزار و روش‌های شکنجه در ساواک- انداختن آب دهان در دهان زندانی
تاریخ انتشار: 14 ارديبهشت 1403
«از جمله شکنجه‌هایی که در دوران حکومت پهلوی برای شکستن روحیه و تحقیر زندانیان استفاده می‌شد، انداختن آب دهان، در دهان زندانی بود.
بازجوهای ساواک و شکنجه‌گران، دهان زندانی را به‌زور باز می‌کردند و بازجو آب دهان خود را در دهان زندانی می‌انداخت و سپس با بستن دهان، زندانی را مجبور می‌کردند تا آن را فرو برد. این عمل بیشتر در روزهای ماه رمضان و هنگامی‌که زندانی روزه بود اعمال می‌شد و بازجویان با این شکنجه روحی در پی آزار زندانی و باطل کردن روزه‌اش بودند. در برخی موارد، به‌منظور جلوگیری از داد و فریاد زندانی، در دهان او آب دهان می‌انداختند. در چنین مواقعی زندانی تحمل درد را بر تکرار این عمل ترجیح می‌داد.
همچنین هنگامی که زندانی در مقابل انواع شکنجه‌ها از جمله برهنه کردن، از سقف آویزان شدن و شلاق‌خوردن مقاومت می‌کرد، بازجوها که از مقاومت زندانی، احساس حقارت می‌کردند، در دهان زندانی به‌زور آب دهان می‌انداختند و به اعتقادات دینی او توهین می‌کردند. در کنار انداختن آب دهان‌به‌دهان، تف کردن به‌صورت زندانی نیز، به‌عنوان روش دیگری برای تحقیر به کار می‌رفت.»[1]
پی‌نوشت:
[1] . دانشنامه زندان سیاسی، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری، چاپ اول، سال 1401، ج 1، ص 135.
تعداد مشاهده: 7143
