پرویز ثابتی، بهائیت و سرکوب.(قسمت پنجم)
یکی از تاکتیک های محوری استعمارگران، برای محو اسلام، ورود به عرصه های دینی و تخریب از درون بود. نمونه ی این روش، دستور عباس افندی – رهبر بعدیِ تشکیلات بهائیت که به واسطه ی خدماتی که به استعمارگران انگلیسی نمود، به او نشان انگلیسی و لقب « سِر » داده شد – به میرزا ابوالفضل گلپایگانی - از اعضایِ مطرحِ تشکیلاتی که در نزد بهائیان دارایِ جایگاه ویژه بود – است، تا به جایِ نقلِ صریحِ مبانی تشکیلاتی بهائیت، که در قالب برخی اظهارات اخلاقی و اجتماعی بیان می شد، به تشکیل جلساتِ قرآنی مبادرت نماید و منویات بهائیت را در پوششِ آن، تعلیم دهد1.
با توسعه ی تشکیلات بهائیت – که با حضور رضاخان در صحنه سیاسی کشور ایران، به صورت جدّی آغاز و در زمان حکومت محمدرضا پهلوی، فراگیر شد - و حضور آنان در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و...، مبارزه با اسلام، در قالبِ طرح های مختلفی به اجراء درآمد. آیت الله سعیدی که در کنارِ مبارزه با علت، از مبارزه با معلول نیز غافل نبود، با بینشِ دقیق و مثال زدنی خود، به مقابله با این روشِ دشمنان دین و قرآن نیز مشغول گردید :
11 /12 /46 : « چند روز پیش یکی از دوستان کتابی به نام عالم الروح برایم آورده بود که پس از مطالعه آن دیدم که سرتاسر این کتاب، بی فایده و گمراه کننده و [به]وسیله بهائیان تهیه و به خوردِ مسلمانان داده شده است. دوستان من! ... کتاب گمراه کننده نخرید؛ زیرا بهائیان و مخالفین دین اسلام از این راه، دام هائی برای شما گسترده اند.»
7 /1 /47 در نامه به مراجع معظم تقلید در قم : « از رسمیت انداختنِ روز میلاد پیغمبر اکرم(ص) که حیثیت ما بستگی بیشتر به آن دارد... در تلویزیون جلس? بحثی بین یک نفر[به ظاهر] مسلمان و بهائی و مسیحی نشان می دهند و طوری قرار داده اند که همیشه مسلمان محکوم شده و استدلالات اسلامی را ضعیف نشان دهد.»
پرویز ثابتی با آگاهی از این خبر، که آیت الله سعیدی برای مقابله با اینگونه فعالیت ها و اقداماتِ تشکیلاتِ بهائیت، به مکاتبه با مراجع تقلید و استمدادطلبی از ایشان اقدام کرده است، برآشفته تر شد و به ساواک تهران دستور داد:
« با تمام امکانات موجود، اعمال و رفتار و تماس های وی را تحت نظر قرار داده و... به نحو مقتضی از ادامه تحریکات یادشده جلوگیری و به موازات آن نسیت به جمع آوری مدارک لازم و محکمه پسند علیه فعالیت های مضرّه این شخص اقدام و نتیجه را به موقع به این اداره کل اعلام دارند. پرویز ثابتی 22 /1 /47»
این دستور موجب شد تا نیروهای شهربانی، حلقه ی کنترلی خود را نسبت به ایشان، تنگ تر و عوامل ساواک نیز به صورتِ دائمی به مواظبت از وی اقدام نمایند.
در مدت زمانی که از منبر رفتن و حتی به صورت ایستاده سخنرانی کردن ایشان، به صورت جدّی ممانعت شد، آیت الله سعیدی، راه اندازیِ نشریه ای را برای مقابله با فعالیت های گسترده ای که در عرصه ی فرهنگ، با هدفِ مبارزه با اسلام و قرآن صورت می گرفت، در دستور کار قرار داد.
در روز هیجدهم مرداد ماه 1347، حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ حسین انصاریان، که برای سخنرانی به مسجد حضرت موسی بن جعفر(ع) دعوت شده بود، در بخشی از سخنان خود، خطاب به مردم گفت :
«شما در این مسجد، یک پیشنماز با خدا و با ایمان و متقی دارید؛ تا می توانید او را حمایت کنید. آنهائی که دستشان به دهانشان می رسد، حداقل ماهیانه 100 ریال کمک کنند و من خودم 500 ریال خواهم داد تا به وسیله آقای سعیدی نشریه دینی منتشر نمائیم که در ارشاد مسلمین سهم بسزائی خواهد داشت2.»
در کنارِ راه اندازی این نشریه – که تحت عنوان « نشریه مسجد موسی بن جعفر (ع) » منتشر می شد – توزیع و ترویج رساله و ترجمه ی بخش « امر به معروف و نهی از منکر » تحریرالوسیله ی امام خمینی(ره)، یکی از دیگر اقدامات ایشان بود.
پرویز ثابتی، که برای از صحنه خارج کردنِ آیت الله شهید سعیدی, همواره بر دستور خود، مبنی بر جمع آوری « مدارک مستدل » اصرار کرده بود، در این موقع به ساواک تهران دستور داد :
« با توجه به اینکه در تهیه و چاپ و انتشار جزوات مورد بحث رعایت مقررات جاری? کشور نگردیده و اصولاً توزیع آن به مصلحت نمی باشد، بایستی هرچه زودتر جمع آوری گردد... پرویز ثابتی»
1 . بهائیت از احساء تا اسرائیل ، ص 315
2 . سیدمحمدرضا سعیدی به روایت اسناد ساواک ، ص 186 ، سند 801 – 21 /5 /47
|
|
تعداد مشاهده: 9009
