حقوق یک گروهبان آمریکائی در ایران و دریافت حق توحّش!!
تاریخ انتشار: 03 تير 1398
جلسه منزل على امینى نخست وزیر اسبق
ساعت 0900 روز 1 / 4 / 37 جلسه‌اى با شرکت 10 نفر از دوستان على امینى نخست وزیر اسبق[1] در منزل یاد شده در الهیه تهران تشکیل گردیده است.
در ابتداى جلسه شخصى به نام مشکان اظهار داشته:
ستون فقرات اقتصادى و سیاسى هر کشور طبقه متوسط آن کشور است، ولى بدبختانه در این ده سال اخیر طبقه متوسط در کشور ما به کلى از بین رفته است و کارگزاران مملکتى تمام همّ خود را صرف کارگران و دهقانان می‌کنند.[2] یکى دیگر از حاضرین به نام هاشمى گفته:
هر وقت صداى رادیو بغداد یا ملى بلند مى‌شود و به اولیاى امور ناسزاگوئى می‌کنند، دولت به خواست‌هاى مردم توجه می‌کند. مشکان اظهار داشته: اى کاش نفت نداشتیم و حق توحش نمى‌دادیم. یک گروهبان آمریکائى در ایران آنقدر حقوق می‌گیرد که کرایه منزل او 15 هزار تومان است. بچه‌هایش در مدارس درجه یک تحصیل مى‌کنند و هزینه منزلش برابر با حقوق یک ارتشبد ارتش ایران است.[3] مشکان اضافه کرده: اگر کارگزاران حکومتى طاقت بیاورند و انتقادات افراد داخلى را گوش کنند، بهتر است، تا اینکه این انتقاد از زبان بیگانه گفته شود. در این موقع على امینى اظهار داشته:
ما حق توحش نمى‌دهیم. انتقاد کننده باید آگاه باشد و از دیگران الهام نگیرد. انتقاد باید برپایه محبت و دلسوزى باشد. به خاطر داریم که همیشه افراد ناپاک انتقاد می‌کنند. مرحوم عبدالرحمن فرامرزى[4] در روزنامه کیهان دشمن سرسخت بنده بود ، به این علت که من به او باج نمی‌دادم و اجازه داده بودم آنچه از من می‌داند، بنویسد. على امینى افزوده:
عده‌اى به نام روزنامه نویس به راه می‌افتند و توقع دارند شاهنشاه آنها را بپذیرد درحالى که شاه مقام والائى دارد و نباید با هرکس مصاحبه کند، شاه سمبل مملکت است و این که گفته‌اند شاه سایه خداست، واقعیتى است.
ارزیابى خبر: خبر صحت دارد.
اقدامات انجام شده: مراتب به نخست‌وزیرى اعلام گردیده است.
پی‌نوشت‌ها:
[1] . دکتر على امینى (1285ـ 1373 ش) نخست وزیر رژیم شاه در سال‌هاى 41 ـ 1340. در سال 1357 شایعه شده بود که او از این جهت به ایران بازگشته تا سمت 15 سال پیش خود را بار دیگراحراز کند.
[2] . ظاهراً گوینده خود از قشر متوسط بوده و وضعیت زندگی خود را ملاک وضعیت اقتصادی قرار داده است و اطلاعی از وضعیت رقت‌بار کشاورزان و کارگران نداشته و صرفاً به هیاهوی تبلیغاتی کارگزاران حکومت در توصیف پیشرفت در بهبود وضع زندگی این دو قشر بسنده کرده است.
[3] . امروز (1 / 4 / 57) خبرگزارى پارس خلاصه‌اى از گزارشى که هفته نامه «دویچه زایتونگ» به چاپ رسانده بود به ایران فرستاد. نویسنده این گزارش با اشاره به تفاوت‌هاى طبقاتى در ایران و فاصله عمیق فقیر و غنى نوشته بود که: «30 درصد تورم در ایران و سطح بالاى دستمزد کارگران سبب فرار کشاورزان از روستاهاى ایران و در نتیجه کمبود مواد غذایى در این کشور شده است. علیرغم فعالیت سپاه دانش در سراسر ایران هنوز 60 درصد مردم این کشور بى‌سواد هستند. تمدن بزرگ که طبق اظهارات شاه ایران در آستانه آن قرار گرفته و باید با پیروى از اصول انقلاب سفید در راه آن پیش رفت، در تضاد با واقعیت زندگى روزمره در ایران قرار دارد.» با این حال دویچه زایتونگ مى‌نویسد که: «کشورهاى غربى و به ویژه آلمان فدرال علایق حیاتى دارند که ایران از وضعیتى که آبستن حوادث بحرانى است بار دیگر به وضع با ثبات خود باز گردد.» (بولتن محرمانه- خبرگزارى پارس / ش 95 / ص 7 و 8)
[4] . عبدالرحمن فرامرزى: وى در سال 1276 ش در فارس متولد شد و در ایران، بحرین، و عربستان درس خواند. مناصبى که او در طول دوران زندگى کسب کرد، وکیل دادگسترى، چهار دوره نماینده مجلس شوراى ملى، تدریس در دانشگاه، و گرداندن اداره سانسور وزارت فرهنگ بود. وى به همراه مصباح‌زاده روزنامه آینده ایران را تأسیس کرد و سپس در سال 1320 این دو مؤسسه کیهان را راه‌اندازى کردند. فرامرزى در سال 1351 در سن 75 سالگى درگذشت.
تعداد مشاهده: 4928
