پدر و پدر بزرگ بهائی امیرعباس هویدا

[1] . عباس افندى فرزند بزرگ میرزا حسینعلى نورى (بهاءاللّه‌) بوده که پس از مرگ وى به عنوان جانشین وى تعیین گردید و رهبرى بهائیان را برعهده گرفت. تحصیلات عباس افندى تا دو سال در زمان تبعید پدرش به بغداد (که در آن موقع به تصریح خودش 7 ساله بود) نزد پدر و اعمامش بود، بعد از آن در مدرسه «قادریه» بغداد به تحصیل ادامه داد. از اوان بلوغ تا 19 سالگى نزد، شیخ «عبدالسلام شوافى» به تحصیل حکمت و علم کلام پرداخت و ضمناً (بنابر نقلی) طرف توجه و محل تعلق خاطر «على شوکت پاشا» که از مراشد صوفیه عثمانى بود واقع شد و عرفان را از وى آموخت. وى از جانب پدرش لقب غصن‌اعظم را داشت و کتاب «مفاوضات» منسوب به اوست که مطالب آن بر دو نوع است، یک قسمت تأویل آیات تورات و انجیل و بیان بعضى تشابهات و قسمت دیگر عقاید اشاعره و وحدت وجودیها و تناسخى‌ها و غیر ایشان مى‌باشد.

سایر تألیفات عبدالبهاء عبارتند از: مقاله‌ى سیاح، تاریخ دوره اول امر به فارسى، مکاتب در سه جلد (فارسى و عربى)، تذکره‌الوفا، خطابات، الواح وصایا، لوح صلح... و برخى مناجات به فارسى و عربى.

عباس افندى در احکام پدر تصرفاتى کرد از جمله: عایدات امر را که طبق دستور بهاءاللّه‌ باید به بیت‌العدل برسد، به عائله خود و پس از آن به شوقى افندى جانشین خود تخصیص داد و در نفس‌الامر، بیت‌العدل را که وجود خارجى هم نداشت در وجود شوقى مستهلک ساخت. عباس افندى تا پایان عمر با مردم دارى و سیاست عجیبى سلوک نمود و از مسلمات است که در عکا مانند پدرش بهاءاللّه‌ پشت سر امام جماعت اهل تسنن به آداب مسلمین نماز مى‌گذارد. عباس افندى در سنه 27 ربیع‌الاول سال 1340 قمرى برابر با 7 آذر 1300 شمسى در سن 80 سالگى در حیفا درگذشت.